Adios!
Blijf op de hoogte en volg Hilde
03 Oktober 2014 | Costa Rica, Heredia
Dit was het dan, deel 1 van mijn grote avontuur zit erop. 5 september stond ik huilend op Schiphol en moest ik afscheid nemen van al mijn lieve vrienden en familie. Inmiddels zijn er vier weken voorbij en is het huilen en afscheid nemen opnieuw begonnen.
Maar eerst iets leuks, het weekend!
Afgelopen vrijdag vertrok de bus om 4pm richting Puerto Viejo. 6 uur, 3 files en vier huilende baby's later eindelijk aangekomen in het hotel. Na een wel verdient koud biertje (gedronken op het strand onder de sterrenhemel met onze voeten in het water) was het tijd om te gaan slapen.
De volgende ochtend was het tijd om te gaan snorkelen. Volgens de mevrouw van de receptie moesten de bus nemen en uitstappen bij het natuurpark, daar zouden overal snorkel winkels zijn. Wij als brave toeristen precies gedaan wat ze zei, maar geen snorkel te bekennen. Het enige wat in de omgeving te vinden was, was het restaurant van Rodolfo. Rodolfo is een Italiaan, samen met zijn 5e vrouw, heeft zijn jongste zoon Mowgli genoemd en het is de beste kok in heel Costa Rica. In zijn restaurant de lekkerste pasta ooit gegeten en daarna weer terug gegaan naar ons hotel voor een strand dag. De stranden hier zijn wit of zwart en de zee is blauw, zoals in de film. Na een lange dag op het strand was het tijd om het nachtleven van Puerto Viejo onveilig te maken. De clubs hier zijn fantastisch! Iedereen danst de salsa en de heupen gaat alle kanten op. Ik dacht dat ik de salsa best oké kende (thanks to Schröder) maar dit viel vies tegen. De eerste stap was goed, daarna was er niks meer te herkennen zoals ik de salsa ken, ondanks onze danskunsten was het een geweldige avond.
Zondag was snorkel dag! Om 7 uur in de bus op weg naar Fernando en zijn boot. Na een korte boottocht was het dan eindelijk tijd om het water in te duiken. Na drie uur lang zwemmen en het zien van de vissen had Fernando een heerlijke fruit salade voor ons gemaakt, daarna was de tour afgelopen en werden we gedropt in een natuurpark. De wandeling duurde 2 uur maar eindigde (gelukkig) bij Rodolfo en stond er een heerlijk pasta op ons te wachten. Helaas was het na de maaltijd weer tijd om naar huis te gaan, weg van de mooie, warme stranden en terug naar de vieze, koude stad.
Mijn laatste week was aangebroken. Het afscheid nemen, het inpakken en het regelen was opnieuw begonnen. Donderdag was mijn afscheidsfeestje met de andere vrijwilligers. We hadden afgesproken in de plaatselijke bar, een erg geslaagde avond en natuurlijk heb ik de avond afgesloten met tranen.
Vandaag had ik mijn laatste Spaanse les, afscheid nemen van mijn lieve juf viel zwaar. Vier weken lang heb ik elke dag minimaal drie uur les van haar gehad. Ze was als een moeder voor mij. Met al mijn vragen, problemen, heimwee of als ik er doorheen zat kon ik bij haar terecht. Fabienne je bent de beste, ik zal je missen!
Zojuist heb ik mijn laatste avondmaal gegeten, morgen het afscheid nemen van Mamaluchi, mijn huis en van mijn huisgenootje Theresa, een zware dag.
Maaaar gelukkig komen aan het einde van de dag dan eindelijk mijn lieve Paps&Mams.
Tijdens onze rondreis zal ik geen nieuw verhaal schrijven. Tot over 2 weken en tot in Jamaica!
Hasta pronto!
Maar eerst iets leuks, het weekend!
Afgelopen vrijdag vertrok de bus om 4pm richting Puerto Viejo. 6 uur, 3 files en vier huilende baby's later eindelijk aangekomen in het hotel. Na een wel verdient koud biertje (gedronken op het strand onder de sterrenhemel met onze voeten in het water) was het tijd om te gaan slapen.
De volgende ochtend was het tijd om te gaan snorkelen. Volgens de mevrouw van de receptie moesten de bus nemen en uitstappen bij het natuurpark, daar zouden overal snorkel winkels zijn. Wij als brave toeristen precies gedaan wat ze zei, maar geen snorkel te bekennen. Het enige wat in de omgeving te vinden was, was het restaurant van Rodolfo. Rodolfo is een Italiaan, samen met zijn 5e vrouw, heeft zijn jongste zoon Mowgli genoemd en het is de beste kok in heel Costa Rica. In zijn restaurant de lekkerste pasta ooit gegeten en daarna weer terug gegaan naar ons hotel voor een strand dag. De stranden hier zijn wit of zwart en de zee is blauw, zoals in de film. Na een lange dag op het strand was het tijd om het nachtleven van Puerto Viejo onveilig te maken. De clubs hier zijn fantastisch! Iedereen danst de salsa en de heupen gaat alle kanten op. Ik dacht dat ik de salsa best oké kende (thanks to Schröder) maar dit viel vies tegen. De eerste stap was goed, daarna was er niks meer te herkennen zoals ik de salsa ken, ondanks onze danskunsten was het een geweldige avond.
Zondag was snorkel dag! Om 7 uur in de bus op weg naar Fernando en zijn boot. Na een korte boottocht was het dan eindelijk tijd om het water in te duiken. Na drie uur lang zwemmen en het zien van de vissen had Fernando een heerlijke fruit salade voor ons gemaakt, daarna was de tour afgelopen en werden we gedropt in een natuurpark. De wandeling duurde 2 uur maar eindigde (gelukkig) bij Rodolfo en stond er een heerlijk pasta op ons te wachten. Helaas was het na de maaltijd weer tijd om naar huis te gaan, weg van de mooie, warme stranden en terug naar de vieze, koude stad.
Mijn laatste week was aangebroken. Het afscheid nemen, het inpakken en het regelen was opnieuw begonnen. Donderdag was mijn afscheidsfeestje met de andere vrijwilligers. We hadden afgesproken in de plaatselijke bar, een erg geslaagde avond en natuurlijk heb ik de avond afgesloten met tranen.
Vandaag had ik mijn laatste Spaanse les, afscheid nemen van mijn lieve juf viel zwaar. Vier weken lang heb ik elke dag minimaal drie uur les van haar gehad. Ze was als een moeder voor mij. Met al mijn vragen, problemen, heimwee of als ik er doorheen zat kon ik bij haar terecht. Fabienne je bent de beste, ik zal je missen!
Zojuist heb ik mijn laatste avondmaal gegeten, morgen het afscheid nemen van Mamaluchi, mijn huis en van mijn huisgenootje Theresa, een zware dag.
Maaaar gelukkig komen aan het einde van de dag dan eindelijk mijn lieve Paps&Mams.
Tijdens onze rondreis zal ik geen nieuw verhaal schrijven. Tot over 2 weken en tot in Jamaica!
Hasta pronto!
-
04 Oktober 2014 - 04:52
Oma Janneke:
Lieve Hilde,
Nu ben ik de eerste, die reageert, denk ik. Het is kwart voor vier in de nacht. Je ouders "horen" nu in de auto naar Schiphol te zitten. Ik werd wakker en besloot even te koekeloeren en ja hoor, je, voorlopig, laatste verslag kwam te voorschijn. Bedankt weer, het is fijn dat je ons laat meegenieten (en een beetje wenen...) Maar kort zullen je tranen vloeien, want daar komen ze dan, helemaal uit dat verre Nederland. Hoera!
Tot een volgende keer, in Jamaica! Veel liefs van oma Janneke -
04 Oktober 2014 - 04:57
Oma Janneke:
Ik bedoelde natuurlijk vanuit Jamaica, want helaas zal ik de reis naar je toe niet kunnen maken. Maar dat had je wel begrepen. Ik kan je foto's nu groter maken. Leuk. Dag lieve kleindochter, nogmaals liefs van oma -
04 Oktober 2014 - 05:52
Je Moeder:
On our way! -
04 Oktober 2014 - 05:53
Pap:
Jaja, nog een paar uurtjes en dan gaan we de rest van 'jouw' land samen met jou ontdekken.
koffers ingeleverd, nu op zoek naar koffie en lekker vliegen. Ook wel leuk om nu eens te landen in een vliegtuig :))
Tot straks!!
Kuzz, Pap -
04 Oktober 2014 - 10:54
Han En Sil:
Lieve Hilde, Wat is het toch altijd moeilijk om afscheid te nemen. Gelukkig komen je pa en ma al snel naar je toe. We wensen jullie 4tjes veel plezier in jou zo geliefde Costa Rica.
Groetjes Han en Sil -
04 Oktober 2014 - 11:02
Anne Boshuizen:
Ik heb weer genoten van je verslag! Heeeeel veel plezier met je paps en mams & de rondreis! :) -
04 Oktober 2014 - 15:47
Tan:
Bijna 'Adios' Costa Rica, maar eerst een 'Hello' voor je ouders!!! Afscheid nemen is niet de sterkste Hanen/Swanen kant... Da's lastig. Maar elk afscheid betekent ook weer een nieuw begin. Nieuw avontuur.
Eerst een mooie vakantie met z'n drieën, en dan nog een fantastische maand in Jamaica! Geweldig toch!
Ik kijk nu al uit naar je verhalen, je schrijft prachtig!
Veel plezier, geniet ervan (en van je ouders!!!)
Tan xxx
-
05 Oktober 2014 - 17:48
Yvonne:
Hallo Hilde weer leuk om je verslag te lezen. Ik wens je veel plezier de komende twee weken samen met je ouders. Ben benieuwd of jullie de vulkaan Arenal te zien zult krijgen. Is mij destijds niet gelukt, bleef 3 dagen in de mist. Groetjes Yvonne -
07 Oktober 2014 - 14:43
Claudia:
Heerlijk om al die mooie verhalen van je te lezen en de mooie foto's, kan er echt van mee genieten.
Heel veel plezier met je ouders de komende weken!! Hele fijne tijd in Jamaica gewenst
Claudia -
15 Oktober 2014 - 15:21
Ingrid:
hi Hilde,
wat een mooie verhalen allemaal!Ik mis je enorm bij de arbo :(
heel veel plezier op je reis en geniet van alle tijd die er nog komen gaat.
xxx ingrid -
16 Oktober 2014 - 15:25
Ingrid (die Andere):
Jeetje, Hilde, je weet ons wel lekker te maken. Wat klinkt het allemaal aanlokkelijk.We benijden je! Nog een paar dagen, begrijp ik, en dan vertrek je naar Jamaica. Op naar het volgende avontuur!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
