Dag 4

Dag vier in Costa Rica zit er alweer bijna op. Maar de tijd gaat snel, heel erg snel. Inmiddels begin ik mij een beetje thuis te voelen, begin ik de stad te kennen en begin ik aan het eten te wennen.

Gisteren ben ik begonnen met Spaanse les. Mijn lerares, Fabienne, is een hele lieve vrouw. Ze is geboren in België en heeft in Engeland, Frankrijk en Spanje gewoond. Ze woont nu al 25 jaar hier in Heredia. Haar man is arts en een groots koffie fan. Hij heeft beloofd elke dag een ander soort koffie voor me te klaar maken zodat ik verliefd zal worden op de 'Tica culture'
De komende vier weken heb ik elke dag 3 uur tot 6 uur Spaanse les. De taal is lastig, maar tot nu gaat het goed. Volgens Fabienne heb ik diep van binnen Spaans bloed.

Veel dingen vallen mij op aan de stad en aan het Tica leven, niks gaat zoals het in Nederland gaat.

Het verkeer hier is levensgevaarlijk (ja, zelfs ik vind dat). Het lijkt alsof ze hier nog nooit van verkeersregels hebben gehoord. Maximum snelheid is hier suggestie, rechts inhalen is geen enkel probleem. Er zit ongeveer om de tien meter een gat in de grond (weg en stoep), ik ben vandaag ruim vijf keer door mijn enkel gegaan. En dan heb je nog de toeter, die gebruiken ze hier voor alles (inhalen, voorrang geven, bedanken, indruk maken op meisjes, iemand uitschelden)

De adressen hier zijn rampzalig, ze hebben geen straatnamen en/of huisnummers. Een adres is bijvoorbeeld Los Angeles square 100m Sur, 140m Este, 30m Sur. Dan moet je dus eerst weten waar Los Angeles square is, dan moet je weten waar het zuiden is en dan nog eens wat 100 meter is. Idioot, en dan is een square nog makkelijk te vinden. Je hebt ook bijvoorbeeld een mango tree als herkenningspunt, maar met een beetje geluk is de mango boom weggehaald, is het een citroen boom of staan er gewoon 100 bomen.

De supermarkten zijn hier gigantisch groot en heel goedkoop.
Limonade verkopen ze alleen in poeder vorm en in duizenden smaken. Je koopt hier een net met 10 avocado’s voor 6 euro, een halve kilo Oreo kost 2 euro, een sixpack bier kost iets meer dan 1 euro, ze verkopen hier geen chips en de fruitafdeling, wauw! Ik heb nog nooit zoveel fruit bij elkaar gezien. Europese merken zijn hier wel een stuk duurder.

In elke straat zitten minimaal drie tandartsen, maar wat zij doen geen idee. De gemiddelde Tica mist 3/4 tanden en een enkeling heeft een beugel.

Ik ben hier lang, heel erg lang. De gemiddelde lengte is hier 1.60. Ik kan niet overal in huis staan, ik pas niet onder de douche en in de bus moet ik aan het gangpad zitten anders kan ik mijn benen niet kwijt. Ik heb tot nu toe drie mensen gezien die langer zijn dan ik, twee Amerikanen en één Tica.

Het ritme hier is ook heel anders, de dag begint hier om 7 uur 's ochtends en eindigt om 8/9 uur 's avonds. Verder zijn zie hier niet van de tijd. Vanochtend was mijn introduction, ik zou om 9 uur worden opgehaald, om 9.55 kwam ze rustig aangelopen. Vanmiddag zou ik om 14:45 worden opgehaald voor Spaanse les, een half uur later was er pas iemand. Hopelijk went het snel.

Afgelopen zondag was het match day, Costa Rica speelde tegen Panama. Ik had met wat vrienden afgesproken in bar in het centrum. Toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam vonden ze me een stuk minder leuk. Het verlies in de kwart finale van het WK konden ze nog erg goed herinneren. De wedstrijd zelf was heel saai, er gebeurde bijna niks. De eindstand was 2-2, een teleurstelling. Dit betekend dat we nog een wedstrijd moeten spelen om naar de volgende ronde te mogen.

Het eten hier is saai. Elke dag ontbijt met toast, koffie en meloen (opa dompelt zijn brood in de koffie), Lunch bestaat uit bonen, rijst, aardappel, kip, banaan en sla. Avondeten bestaat uit bonen, rijst, aardappel en sla. Heel eenzijdig en lekker veel koolhydraten

Het is 8 uur geweest, bedtijd!

Buenas Noches!

PS: Tica is een inwoner van Costa Rica
PPS: Ik heb een Costa Ricaans telefoonnummer voor het ontvangen en sturen van smsjes +506 8321 9299