Hey Whitey!
Blijf op de hoogte en volg Hilde
22 Oktober 2014 | Jamaica, Mandeville
Eindelijk ik ben in Jamaica aangekomen! Na een prachtige reis met mijn ouders was het tijd om te beginnen aan een nieuw avontuur. Zaterdag ochtend vertrok ik samen met mijn ouders naar Atlanta, eenmaal aamgekomen was het tijd om afscheid te nemen en om naar mijn volgende vliegtuig te gaan.
In het vliegtuig zat ik naast een hele leuke Jamaicaan die in Toronto studeert. Hij vertelde mij dat er op het moment een hele nare tropische ziekte heerst op het eiland. De ziekte wordt overgebracht door muggen, is een variant van Dengue en veroorzaakt koorts en veel pijn. Gelukkig heb ik liters DEET en een klamboe bij me.
Aangekomen op het vliegveld kwamen de douane. Ik als enige witte en niet Jamaicaan stond ik binnen 15 minuten buiten met mijn koffer. Na een 2 uur duurende taxi rit was ik dan eindelijk in mijn nieuwe huis.
Ik woon in een mega grote villa in het Aerdenhout van Jamaica. Ik deel mijn kamer met twee andere vrijwilligers Aline (Duitsland) en Katie (België), we hebben ons eigen balkon en onze eigen badkamer. We eten hier met zilver bestek en drinken uit kristallen bekers. Pap&MamLuchie zijn helemaal het einde, ik ben een beetje verliefd op hun geworden, ook woont hun zoon Ray in huis. Ray is 40 en heeft een extreme vorm van autisme, hij kan niet praten, heeft ADHD, is dwangmatig en is zeer laag begaafd. Heel lastig maar het begint te wennen.
Zondag ochtend kreeg ik een korte rondleiding van Mr Glanville. De stad is klein maar chaotisch. Het verkeer is hier nog erger dan in Costa Rica en ze rijden links. LEVENSGEVAARLIJK! Zondagmiddag was er een pray lunch bij de buren, de buurvrouw is een Curaçaose dus kon weer fijn Nederlands praten. Na een heerlijke lunch (ik was rond 9 uur thuis) was het tijd om naar bed te gaan.
Maandag was het Hero's day, een van de belangrijkste feestdagen in Jamaica. Hero day is in het leven geroepen om de zeven Jamaicaanse helden te eren, inmiddels worden ook huidige helden geëerd en deze krijgen een medaille. Maandag avond kwamen eindelijk mijn roommates thuis.
Vandaag had ik mijn introductie dag. Na veel verschillende formulieren te hebben getekend, kreeg ik een rondleiding in de stad. De stad is chaotisch en druk. Mensen, honden, auto's, fietsen en marktkramen zijn overal. De rondleiding eindigde, na een taxirit met 5 personen op de achterbank en 2 op de bijrijders stoel, in het ziekenhuis. Het ziekenhuis is klein, vies en vol. De mensen liggen met open wonden, katheters en aan het infuus in de gang. Van privacy, hygiëne en beveiliging hebben ze hier nog nooit gehoord, ik kon in mijn gewone kleding zo de operatiekamer binnenlopen. Morgen is mijn eerste werkdag, hopelijk kan ik de mensen hier wat leren over privacy maar vooral over de hygiëne.
Het einde van de dag eindigde met een reggae dance class, het was een mix tussen reggae en dancehall. Alle vrijwilligers waren bij deze les aanwezig en iedereen deed actief mee aan de meest debiele dansles die ik ooit heb gehad.
Morgen ga ik dan eindelijk beginnen!
Liefs,
Ps: mijn laptop is gecrasht, ik kan helaas geen foto's bij dit verhaal plaatsen. Foto's komen op Facebook.
Pps: ik heb een adres!
Projects Abroad Office
Hilde Swaan
Suite #9, Sun Village Plaza
6 North Race Course Road
Mandeville P.O., Manchester, Jamaica
In het vliegtuig zat ik naast een hele leuke Jamaicaan die in Toronto studeert. Hij vertelde mij dat er op het moment een hele nare tropische ziekte heerst op het eiland. De ziekte wordt overgebracht door muggen, is een variant van Dengue en veroorzaakt koorts en veel pijn. Gelukkig heb ik liters DEET en een klamboe bij me.
Aangekomen op het vliegveld kwamen de douane. Ik als enige witte en niet Jamaicaan stond ik binnen 15 minuten buiten met mijn koffer. Na een 2 uur duurende taxi rit was ik dan eindelijk in mijn nieuwe huis.
Ik woon in een mega grote villa in het Aerdenhout van Jamaica. Ik deel mijn kamer met twee andere vrijwilligers Aline (Duitsland) en Katie (België), we hebben ons eigen balkon en onze eigen badkamer. We eten hier met zilver bestek en drinken uit kristallen bekers. Pap&MamLuchie zijn helemaal het einde, ik ben een beetje verliefd op hun geworden, ook woont hun zoon Ray in huis. Ray is 40 en heeft een extreme vorm van autisme, hij kan niet praten, heeft ADHD, is dwangmatig en is zeer laag begaafd. Heel lastig maar het begint te wennen.
Zondag ochtend kreeg ik een korte rondleiding van Mr Glanville. De stad is klein maar chaotisch. Het verkeer is hier nog erger dan in Costa Rica en ze rijden links. LEVENSGEVAARLIJK! Zondagmiddag was er een pray lunch bij de buren, de buurvrouw is een Curaçaose dus kon weer fijn Nederlands praten. Na een heerlijke lunch (ik was rond 9 uur thuis) was het tijd om naar bed te gaan.
Maandag was het Hero's day, een van de belangrijkste feestdagen in Jamaica. Hero day is in het leven geroepen om de zeven Jamaicaanse helden te eren, inmiddels worden ook huidige helden geëerd en deze krijgen een medaille. Maandag avond kwamen eindelijk mijn roommates thuis.
Vandaag had ik mijn introductie dag. Na veel verschillende formulieren te hebben getekend, kreeg ik een rondleiding in de stad. De stad is chaotisch en druk. Mensen, honden, auto's, fietsen en marktkramen zijn overal. De rondleiding eindigde, na een taxirit met 5 personen op de achterbank en 2 op de bijrijders stoel, in het ziekenhuis. Het ziekenhuis is klein, vies en vol. De mensen liggen met open wonden, katheters en aan het infuus in de gang. Van privacy, hygiëne en beveiliging hebben ze hier nog nooit gehoord, ik kon in mijn gewone kleding zo de operatiekamer binnenlopen. Morgen is mijn eerste werkdag, hopelijk kan ik de mensen hier wat leren over privacy maar vooral over de hygiëne.
Het einde van de dag eindigde met een reggae dance class, het was een mix tussen reggae en dancehall. Alle vrijwilligers waren bij deze les aanwezig en iedereen deed actief mee aan de meest debiele dansles die ik ooit heb gehad.
Morgen ga ik dan eindelijk beginnen!
Liefs,
Ps: mijn laptop is gecrasht, ik kan helaas geen foto's bij dit verhaal plaatsen. Foto's komen op Facebook.
Pps: ik heb een adres!
Projects Abroad Office
Hilde Swaan
Suite #9, Sun Village Plaza
6 North Race Course Road
Mandeville P.O., Manchester, Jamaica
-
22 Oktober 2014 - 08:20
Pap:
Yess, Jamaica!
Eindelijk dan. Heel veel succes in het ziekenhuis. Hier zit ik nog steeds na te genieten van onze mooie reis. Ik probeer op de foto's te ontdekken of ik de dieren kan ontdekken tussen de bladeren ... Geniet daar nog maar van de warmte, hier is het inmiddels een koude, stormachtige herfst met koude regen :)
Liefs, Pap -
22 Oktober 2014 - 08:25
Emmy:
Hil!!
Wat leuk man!! Wel interessant om te zien hoe het allemaal in zo een ander land gaat!
Ik wens je veel succes en kijk uit dat je niet wordt gebeten door zo een kut mug...
Kusjesxx -
22 Oktober 2014 - 09:36
Oma Janneke:
Dat is wel een verschil met je kamer van 2x2 op Costa Rica! Hopelijk heb je gauw een eigen laptop. Fijn dat je dit verslag kon schrijven. Tot een volgende keer! Veel iiefs van oma -
22 Oktober 2014 - 09:38
Menno:
Gruwelijk verhaal!
"Aangekomen op het vliegveld kwamen de douane. Ik als enige witte en niet Jamaicaan stond ik binnen 15 minuten buiten met mijn koffer."
-Lijkt me heel erg apart.
-
22 Oktober 2014 - 10:46
Han En Sil:
Lieve Hilde, wat maak jij toch een hoop mee. We hopen dat je het ook hier naar je zin hebt.
Leer ze daar maar veel over hygiene en privacy. tot de volgende brief. Gr. Han en Sil -
22 Oktober 2014 - 13:08
Inge Engeland :
Hi hilde, prachtig verhaal!! Wat n andere wereld hè. Over t ziekenhuis gebeuren in India kan ik ook n heel verhaal schrijven. Hygiëne oké, maar privacy was daar ook ver te zoeken. Maar is ook lastig te waarborgen in zo'n druk, chaotische stad (Mumbai). Veel succes met alles!! En heel veel plezier nog, doe voorzichtig. Pas goed op jezelf!! Veel liefs, Inge -
22 Oktober 2014 - 18:36
Miriam:
He Hilde. Fijn te horen van je. Zie dat alles goed gaat. Wens je heel veel plezier en succes met alles. We denken en hebben het op het werk over jou en je verslagen. Veel liefs van ons -
23 Oktober 2014 - 18:00
Tan:
Hej Hil!
Sjeesss..... volgende avontuur. Geweldig verhaal weer. Over dat enge linkse verkeer kunnen meerdere mensen verhalen vertellen.... Brrrr! Da's zelfs in het keurige Engeland al levensgevaarlijk. :)
Maar dan ook nog eens in Kingston, dodelijk!
Okay, dus ik begrijp dat de Deet en je klamboe nu je beste vrienden zijn? Pas maar op daar... Hoop dat je ze daar een en ander kunt leren.... Vast wel. Jou kennende....
Veel plezier en geniet van alles!!!
Tan xxx
-
27 Oktober 2014 - 08:41
Ingrid:
Hoi Hilde,
Je beschrijving van het ziekenhuis doet me een beetje aan het begin van Amadeus denken, maar dan in de tropen. Hoop dat het niet zo erg is.
Vorige week hebben we al heel wat foto's gezien van je reis met je ouders. Zag er redelijk paradijselijk uit.
Wat maak je veel mee. (Al heb je Veronica's optreden als Caro Emerald bij de Bos en Duin natuurlijk gemist...)
Blijf schrijven, we lezen het graag!
liefs, Ingrid -
28 Oktober 2014 - 22:31
Wim:
Mooie verhalen, Hilde. Ook die eerdere.
"Binnen 15 minuten stond ik buiten" Dat klinkt.
Betekent dat nou dat de zwarte Jamaicanen veel later buiten stonden?
Die adressen in Costa Rica zijn ook mooi.
Groet van de Oom!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
